In onze maatschappij worden wij opgevoed om te geven om de mening van anderen, goedkeuring te krijgen van anderen en om jezelf aan te passen aan anderen. Dit zorgt er bewust en vaak ook onbewust voor dat we het als mens steeds moeilijker vinden om te luisteren naar ons eigen gevoel en onze intuïtie.
Een mooi voorbeeld was toen ik een tijd geleden in een boom wilde klimmen. Ik hou van dingen die mijn speelse kant naar boven halen en zou het iedereen aanraden. Toch, op het moment dat mensen langs liepen merkte ik dat er een stemmetje in mezelf begon met praten. ‘Zou je dit nu wil doen?’’ ‘Dit is eigenlijk wel een beetje raar.’ ‘Wat moeten die mensen nu wel niet denken?
Ik keerde naar binnen, werd mezelf bewust van deze gedachten en kwam tot de volgende ontdekking, namelijk: ik had angst voor wat deze mensen mogelijk zouden denken over mijn actie.
Vanuit ratio ging ik terug naar mijn gevoel en mijn beweegredenen. Ik kwam al vrij snel tot de conclusie dat ik deze activiteit deed om mezelf (en mijn innerlijk kind) een plezier te doen. En er niet was om anderen te plezieren of om iets te doen waar ik anderen pijn mee zou kunnen doen. Ik besloot mijn actie voor te zetten en te gaan voor mijn boom. Samen met mijn vriendin had ik veel plezier. En de mensen die voorbij liepen? Ze staken een duim op, gaven ons een brede glimlach, liepen verder of merkten ons niet eens op.
Clue van het verhaal: zo veel geven mensen niet om jou.
In ons eigen hoofd zijn wij altijd de hoofdpersoon in het verhaal en zo werkt dat voor iedereen. Dat betekent dat je in andermans verhaal dus hooguit kort een bijrol speelt, voordat de persoon teruggaat naar zichzelf.
Het is om deze reden en vele andere redenen daarom des te belangrijker om vooral en puur en alleen bij jezelf te blijven en te doen wat JIJ fijn en leuk vindt.
